Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Venit ad extremum; Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Sed residamus, inquit, si placet. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Tu quidem reddes;

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Primum divisit ineleganter; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Cur post Tarentum ad Archytam? Negare non possum. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M.

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi

fuisse. Quae cum dixisset, finem ille. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Est, ut dicis, inquam. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Duo Reges: constructio interrete. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Qui est in parvis malis. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. An hoc usque quaque, aliter in vita? Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Hoc

enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;