Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Duo Reges: constructio interrete. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Tu quidem reddes;

Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Ergo, inquit, tibi Q. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quae sequuntur igitur?

Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Nos vero, inquit ille; Erat enim Polemonis. Quod quidem nobis non saepe contingit.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse

voluerunt, paria noluerunt. Haec dicuntur inconstantissime.

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Easdemne res? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?

Collatio igitur ista te nihil iuvat. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. An tu me de L. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Non est igitur voluptas bonum. Iam in altera philosophiae parte. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Esse enim, nisi eris, non potes. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Tenent mordicus. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.