Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Cur id non ita fit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Duo Reges: constructio interrete. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Restinguet citius, si ardentem acceperit. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quid censes in Latino fore?

Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Dici enim nihil potest verius. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. De quibus cupio scire quid sentias.

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Bork Te ipsum, dignissimum maioribus tuis,

voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Peccata paria. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Bork Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. At coluit ipse amicitias.

Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Ut proverbia non nulla

veriora sint quam vestra dogmata. Summum a vobis bonum voluptas dicitur.