Sed fortuna fortis; Ipse Epicurus fortasse redderet, ut ***tus Peducaeus, ***. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Ita multa dicunt, quae vix intellegam.

Duo Reges: constructio interrete. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quae contraria sunt his, malane? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Sed residamus, inquit, si placet. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Isto modo, ne si avia quidem eius nata

non esset.

Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Bork Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Sed nimis multa.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. An hoc usque quaque, aliter in vita? Negare non possum. Tu quidem reddes; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Bork Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Ostendit pedes et pectus. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Ad eos igitur converte te, quaeso.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Hoc non est positum in nostra actione. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Quid enim necesse est, tamquam meretricem

in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.