Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Quae cum essent dicta, discessimus. Bork

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Cur post Tarentum ad Archytam? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Duo Reges: constructio interrete. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Nos grave certamen belli clademque tenemus, Graecia quam Troiae divino numine vexit, Omniaque e latis rerum vestigia terris. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Erit enim mecum, si tecum erit. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Num

igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Dat enim intervalla et relaxat. Bork Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Dat enim intervalla et relaxat. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Bonum integritas corporis: misera debilitas.

Quo modo autem philosophus loquitur? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Primum cur ista res digna odio

est, nisi quod est turpis? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Minime vero istorum quidem, inquit.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sed haec nihil sane ad rem; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Gerendus est mos, modo recte sentiat.