Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Ratio quidem vestra sic cogit. Ratio quidem vestra sic cogit. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; An potest cupiditas finiri? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Age, inquies, ista parva sunt. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. At certe

gravius.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Duo Reges: constructio interrete. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Certe non potest. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Ubi ut eam caperet aut quando? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.

Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Qui

autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Quid de Platone aut de Democrito loquar? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quis negat? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.