Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Venit ad extremum; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Cur, nisi quod turpis oratio est? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Bork Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut

Sextus Peducaeus, Sex. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Duo Reges: constructio interrete. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Ita prorsus, inquam; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Nihil ad rem! Ne sit sane;

Ad eos igitur converte te, quaeso. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Quae cum ita sint,

effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Est, ut dicis, inquam. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Eademne, quae restincta siti? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?