Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Age, inquies, ista parva sunt. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Hos contra singulos dici est melius. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Quare ad ea primum, si videtur; Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Scrupulum, inquam, abeunti; Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quare attende, quaeso.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Itaque haec cum illis

est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Poterat autem inpune; Respondeat totidem verbis. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Duo Reges: constructio interrete. Bork Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. At hoc in eo M. Quonam modo? Dici enim nihil potest verius. Quid, quod res alia tota est? Id mihi magnum videtur. At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age sane, inquam. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Bork Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. At hoc in eo M. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici

videtur. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quid censes in Latino fore?