Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed ad rem redeamus; Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Sed ad bona praeterita redeamus. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Bork Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Confecta res esset.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quid est igitur, inquit, quod requiras? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Duo Reges: constructio interrete. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Qui autem esse poteris,

nisi te amor ipse ceperit?

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Age sane, inquam. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Praeteritis, inquit, gaudeo.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.

Quid de Pythagora? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. At enim hic etiam dolore. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Velut ego nunc moveor. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Ita nemo beato beatior. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Non est igitur summum malum dolor. Videsne quam sit magna dissensio? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Dat enim intervalla et relaxat. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quod

idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.