Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Scisse enim te quis coarguere possit? Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. Quippe: habes enim a rhetoribus; Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;

Duo Reges: constructio interrete. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Nos cum te, M. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sint modo partes vitae beatae.

Eademne, quae restincta siti? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Reguli reiciendam; Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Bork Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Summus dolor plures dies manere non potest? Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis

doctrina liberalis, omnis historia.

Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. An hoc usque quaque, aliter in vita? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Venit ad extremum; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. An haec ab eo non dicuntur?

Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Hoc mihi cum tuo fratre

convenit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Efficiens dici potest. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Sin aliud quid voles, postea.

Falli igitur possumus. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. At enim hic etiam dolore. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Illi enim inter se dissentiunt. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.