Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. At enim hic etiam dolore. Quamquam ab iis philosophiam et omnes inge*** disciplinas habemus;

Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Etiam beatissimum? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sit enim idem caecus, debilis. Age sane, inquam. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Non potes, nisi retexueris illa.

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Bork Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo

esset natura contenta. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.

Immo alio genere; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Tenent mordicus. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fin***t, deserunt usitata. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Quae est igitur causa istarum an***tiarum? Tum ille: Ain tandem? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Sint modo partes vitae beatae. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Oratio me istius philosophi non offendit; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. At enim hic etiam dolore. Duo Reges: constructio interrete. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Cur tantas

regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.