Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Hoc non est positum in nostra actione. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Minime vero, inquit ille, consentit. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Quis est tam dissimile homini. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Bork Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Si longus, levis dictata sunt. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Sit sane ista voluptas. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quo plebiscito decreta a

senatu est consuli quaestio Cn. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Duo Reges: constructio interrete. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Verum esto; Si enim ad populum me vocas, eum. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Age, inquies, ista parva sunt.

Quid me istud rogas? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Sed nimis multa. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Nihil illinc huc pervenit. Sed ad bona praeterita redeamus.

Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Ut aliquid scire se gaudeant? Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Duarum enim

vitarum nobis erunt instituta capienda. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sed haec omittamus; Quae cum dixisset, finem ille. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.