Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quae est igitur causa istarum angustiarum? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Primum quid tu dicis breve?

Quid me istud rogas?

Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quid me istud rogas? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Non laboro, inquit, de nomine. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.

Cave putes quicquam esse verius. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; At certe gravius. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Duo Reges: constructio interrete. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum

est, nunc quidem hactenus; Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Minime vero, inquit ille, consentit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Bork Quid Zeno? Itaque his sapiens semper vacabit.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Summus dolor plures dies manere non potest? Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.