Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Eam stabilem appellas. Duo Reges: constructio interrete. Facillimum id quidem est, inquam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Illi enim inter se dissentiunt. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Recte, inquit, intellegis. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Dic in quovis conventu te omnia

facere, ne doleas.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Sed quae tandem ista ratio est? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Torquatus, is qui consul cum Cn. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Scrupulum, inquam, abeunti; Bork Bork In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Sed quid sentiat, non videtis. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Idcirco enim non

desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Si enim ad populum me vocas, eum.