Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Numquam facies. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Duo Reges: constructio interrete. Quid censes in Latino fore? Sed quid sentiat, non videtis. At iam decimum annum in spelunca iacet. Refert tamen, quo modo. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Velut ego nunc moveor. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Cur id non ita fit? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Primum quid tu dicis breve? Iubet

igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Et nemo nimium beatus est; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Bork Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere.

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Numquam facies. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Explanetur igitur. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Oratio me istius philosophi non offendit; Hoc tu nunc in illo probas. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? An hoc usque quaque, aliter in vita? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Deprehensus omnem poenam contemnet.

Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Sapiens autem semper beatus

est et est aliquando in dolore;