Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Itaque contra est, ac dicitis; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Ego vero isti, inquam, permitto. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.

Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quo modo autem philosophus loquitur? At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. At negat Epicurus-hoc enim

vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Sumenda potius quam expetenda. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Quis istud possit, inquit, negare? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Verum hoc idem saepe faciamus. Sint ista Graecorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Quam ob rem tandem,

inquit, non satisfacit? Sed residamus, inquit, si placet. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Duo Reges: constructio interrete. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Eademne, quae restincta siti? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.