Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Ergo illi intelle***t quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Nihil sane. Deprehensus omnem poenam contemnet.

Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Igitur ne dolorem

quidem. Satis est ad hoc responsum. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sed tamen intellego quid velit. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Non risu potius quam oratione eiciendum? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Urgent tamen et nihil remittunt. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. At hoc in eo M. Duo Reges: constructio interrete. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;

Quid, de quo nulla dissensio est? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Inde sermone vario *** illa a Dipylo stadia confecimus. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Eodem modo is enim tibi

nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Itaque his sapiens semper vacabit. Torquatus, is qui consul cum Cn. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Inde sermone vario *** illa a Dipylo stadia confecimus. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.