Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Bork Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quis Aristidem non mortuum diligit? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Deprehensus omnem poenam contemnet. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Quis negat? Quo tandem modo? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Maximus dolor, inquit, brevis est. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Sin aliud quid voles, postea. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Non potes, nisi retexueris illa. Quis est tam dissimile homini.

Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Non elogia monimentorum id significant, velut hoc ad portam: Hunc unum plurimae consentiunt gentes populi primarium fuisse virum. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit

disciplina. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Sed tamen intellego quid velit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Laboro autem non sine causa; Hos contra singulos dici est melius. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Beatus sibi videtur esse moriens. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Cave putes quicquam esse verius. Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;

Num quid tale Democritus? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Efficiens dici potest. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Bork Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Qui autem de summo bono

dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. De quibus cupio scire quid sentias. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Duo Reges: constructio interrete. Tria genera bonorum; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quae duo sunt, unum facit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; At enim hic etiam dolore. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?