Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Respondeat totidem verbis. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Dici enim nihil potest verius. Avaritiamne minuis? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quid est enim aliud esse versutum? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quis istud possit, inquit, negare?

Non laboro, inquit, de nomine. Beatus sibi videtur esse moriens. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime

natura vellet. Duo Reges: constructio interrete.

Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Quae duo sunt, unum facit. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Qui-vere falsone, quaerere

mittimus-dicitur oculis se privasse; Minime vero istorum quidem, inquit. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Praeclare hoc quidem. Bonum integritas corporis: misera debilitas.

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.