Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.

Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Facillimum id quidem est, inquam.

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Comprehensum, quod cognitum non habet? Etenim nec iustitia nec amicitia

esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? At hoc in eo M. Duo Reges: constructio interrete.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Si longus, levis; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quod totum contra est. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Sed ille, ut dixi, vitiose. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quid loquor

de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?

Quis Aristidem non mortuum diligit? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.