An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sint modo partes vitae beatae. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. At enim hic etiam dolore. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Etiam beatissimum?

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Iam contemni non poteris. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Bork Zenonem roges; Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quod autem ratione

actum est, id officium appellamus. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Si longus, levis dictata sunt.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Duo Reges: constructio interrete. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Bork Beatum, inquit. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Ratio quidem vestra sic cogit. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Que Manilium, ab iisque M. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Praeteritis, inquit, gaudeo.

Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.