Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Duo Reges: constructio interrete. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.

Suo genere perveniant ad extremum; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Tum ille: Ain tandem?

Nos commodius agimus. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Res enim concurrent contrariae. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Non semper, inquam;

An haec ab eo non dicuntur? Immo alio genere; Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et

tecum ita loquantur? Laboro autem non sine causa; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

De vacuitate doloris eadem sententia erit. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Quare ad ea primum, si videtur; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Ad eos igitur converte te, quaeso. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Bork Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Bork

Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Esse enim, nisi eris, non potes. Easdemne res? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Hoc non est positum in nostra actione. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Sed tamen intellego quid velit. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quod non faceret, si in voluptate summum

bonum poneret. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?