Quid sequatur, quid repugnet, vident. Certe non potest. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Numquam facies. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Tanta vis admonitionis inest in locis; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nemo igitur esse beatus potest. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate.

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad

vesperum. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Sullae consulatum? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Sed quamquam negant nec virtutes nec vitia crescere, tamen utrumque eorum fundi quodam modo et quasi dilatari putant. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Duo Reges: constructio interrete. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Ego vero isti, inquam,

permitto. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Facete M. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Tuum credibile?

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Eademne, quae restincta siti? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ita prorsus, inquam; Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.