Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Oratio me istius philosophi non offendit; Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ad eos igitur converte te, quaeso. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Laboro autem non sine causa; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? ALIO MODO. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.

Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Itaque quantum adiit periculum!

ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Bork Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Duo Reges: constructio interrete.

Graece donan, Latine voluptatem vocant. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Que Manilium, ab iisque M. Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Sint ista Graecorum; Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Bork An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Aliter enim nosmet ipsos nosse non

possumus. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.