Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Istic sum, inquit. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est.

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Scrupulum, inquam, abeunti; Bork Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quid me istud rogas?

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Paria sunt igitur. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cave putes quicquam esse verius. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Quorum altera prosunt, nocent altera. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Duo Reges: constructio interrete. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut

***tus Peducaeus, ***. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quamquam ab iis philosophiam et omnes inge*** disciplinas habemus;

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Pauca mutat vel plura sane; An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quod totum contra est. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? ALIO MODO.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Sit sane ista voluptas. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Immo videri fortasse. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?