Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Venit ad extremum; Est, ut dicis, inquit; Semper enim e*** eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? De quibus cupio scire quid sentias.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hunc vos beatum; Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Duo Reges: constructio interrete. Qua e*** cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Cui Tubuli nomen odio non est? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Quae cum essent dicta, discessimus. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Sed quid sentiat, non videtis. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Bork

Primum quid tu dicis breve? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Ut aliquid scire se gaudeant? Et quidem, inquit, vehementer errat; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? E*** rebus enim timiditas, non e*** vocabulis nascitur. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Torquatus, is qui consul cum Cn. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Laboro autem non sine causa; Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Atqui haec patefactio

quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Est enim effectri*** multarum et magnarum voluptatum.