Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sed plane dicit quod intellegit. De illis, cum volemus. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Bork Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.

Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Si lon***, levis. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Hoc est non modo cor

non habere, sed ne palatum quidem. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.

Duo Reges: constructio interrete. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quod cum dixissent, ille contra. Cui Tubuli nomen odio non est? Quis istud, quaeso, nesciebat? Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est.

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Sed ad illum redeo. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus?

Itaque fecimus. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Nihilne est in his rebus, quod

dignum libero aut indignum esse ducamus? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Consequens enim est et post oritur, ut dixi.