Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. An tu me de L. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Tubulo putas dicere? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Duo Reges: constructio interrete. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Sed ad illum redeo. Quid enim possumus hoc agere divinius? Bork Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Conferam avum

tuum Drusum cum C. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima.

An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Bork Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Cui Tubuli nomen odio non est? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Sint ista Graecorum; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quid, cum fictas fabulas, e quibus

utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.