Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nam quid possumus facere melius? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Ita prorsus, inquam; Hic nihil fuit, quod quaereremus.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; At iam decimum annum in spelunca iacet. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Hos contra singulos dici est melius. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Hic nihil fuit, quod quaereremus.

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Primum divisit ineleganter; Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Sequitur

disserendi ratio cognitioque naturae; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Falli igitur possumus. Rationis enim perfectio est virtus; Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M.

Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Sint modo partes vitae beatae. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum

decimano. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Duo Reges: constructio interrete. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.