Et nemo nimium beatus est; Immo videri fortasse. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Bork

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Sed tamen intellego quid velit. Confecta res esset.

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Cur id non ita fit? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Sed ad illum redeo. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Non minor,

inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Si longus, levis. Duo Reges: constructio interrete. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Idemne, quod iucunde? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Sed ad bona praeterita redeamus. De quibus cupio scire quid sentias. At hoc in eo M.

Sed fortuna fortis; Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Erit enim mecum, si tecum erit. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus.

Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Cur, nisi quod turpis oratio est? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate

legimus? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Istic sum, inquit. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Tamen a proposito, inquam, aberramus.