Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Duo Reges: constructio interrete. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Quae duo sunt, unum facit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sed hoc sane concedamus. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Quis est tam dissimile homini. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Ego vero isti, inquam, permitto. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur;

Si longus, levis. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Bork Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quid est igitur, inquit, quod requiras? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Tum Torquatus:

Prorsus, inquit, assentior; Quid, quod res alia tota est? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Illa tamen simplicia, vestra versuta. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Cur id non ita fit? Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.