Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?

Zenonem roges; Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Terram, mihi crede, ea lan*** et maria deprimet. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Auda*** negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Duo Reges: constructio interrete.

Ad eos igitur converte te, quaeso. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. E*** ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in

potestate sapientis. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Peccata paria. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Rationis enim perfectio est virtus; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Sed tamen intellego quid velit.

Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Dicimus aliquem hilare vivere; Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Hoc non est positum in nostra actione. Eaedem enim utilitates poterunt eas

labefactare atque pervertere. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;