Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.

Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Equidem e Cn. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. In schola desinis.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. De quibus cupio scire quid sentias.

Scisse enim te quis coarguere possit? In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Erit enim mecum, si tecum erit. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno

commutare gestiret. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Idemne, quod iucunde? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Duo Reges: constructio interrete. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?