Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Quid iudicant sensus? Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. At enim hic etiam dolore.

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Bonum incolumis acies: misera caecitas. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Ita nemo beato beatior.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione

effecta sensus non reliquit.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Duo Reges: constructio interrete. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ostendit pedes et pectus. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem,

quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate?