An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Cur id non ita fit? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quae sequuntur igitur? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Scrupulum, inquam, abeunti; Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quae sequuntur igitur? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quae iam oratio non a philosopho aliquo,

sed a censore opprimenda est. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Minime vero, inquit ille, consentit. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Quis istud possit, inquit, negare? Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Sed nunc, quod agimus; Cur id non ita fit? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Erat enim Polemonis. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Duo Reges: constructio interrete. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quasi vero, inquit, perpetua oratio

rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;