Duo Reges: constructio interrete. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Scrupulum, inquam, abeunti; Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Non est igitur voluptas bonum. Oratio me istius philosophi non offendit;

Sed ille, ut dixi, vitiose. Restant

Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ut pulsi recurrant? Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Eaedem res maneant alio modo. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Non igitur bene. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Peccata paria. Sint modo partes vitae beatae. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Sed quot homines, tot sententiae; At ego quem huic anteponam non audeo dicere;