Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Praeteritis, inquit, gaudeo. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Age, inquies, ista parva sunt. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Nihil sane.

Duo Reges: constructio interrete. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Sin aliud quid voles, postea. At hoc in eo M. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Non minor, inquit, voluptas percipitur e*** vilissimis rebus quam e*** pretiosissimis. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso

exorsus est. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

De quibus cupio scire quid sentias. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Urgent tamen et nihil remittunt. Quis hoc dicit? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Quae est igitur causa istarum angustiarum? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Igitur ne dolorem quidem.

An potest cupiditas finiri? Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ergo infeli*** una molestia, fell*** rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Semper enim e*** eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Sed ad bona praeterita redeamus. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Si enim ad populum me vocas, eum. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Nulla erit controversia.