Summus dolor plures dies manere non potest? Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Sed haec omittamus; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Duo Reges: constructio interrete. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quis Aristidem non mortuum diligit? Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. De hominibus dici non necesse est. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;

De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Velut ego nunc moveor. Hoc tu nunc in illo probas. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Illi enim inter se dissentiunt. Non est igitur summum malum dolor. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Sed ego in hoc

resisto;

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Bork Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.