Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Sed haec nihil sane ad rem; Maximus dolor, inquit, brevis est. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Verum audiamus.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Nemo igitur esse beatus potest. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Bork Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Si id dicis, vicimus. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?

Sed fac ista esse non inportuna; Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Hoc tu nunc in illo probas. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Duo Reges: constructio interrete. Quid igitur, inquit,

eos responsuros putas? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. De quibus cupio scire quid sentias.

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Si longus, levis; Memini me adesse P. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. At eum nihili facit;

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Primum quid tu dicis breve? Cur id non ita fit? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Solum praeterea formosum, solum liberum,

solum civem, stultost; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.