Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Ego vero isti, inquam, permitto. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Ostendit pedes et pectus.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Duo Reges: constructio interrete. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Si longus, levis. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Erit enim mecum, si tecum erit. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Neque enim

civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Bork Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Erat enim Polemonis. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.

Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Sed ego in hoc resisto; Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ea possunt paria non esse. Num quid tale Democritus? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;

Sed quod proximum fuit non vidit. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Cui Tubuli nomen odio non est? Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Aeque enim

contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.

Que Manilium, ab iisque M. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Immo videri fortasse. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;