Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Est, ut dicis, inquit; Quid iudicant sensus? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. An hoc usque quaque, aliter in vita?

At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Erit enim mecum, si tecum erit.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus

probabantur. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Qui est in parvis malis. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Non laboro, inquit, de nomine. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Praeclare hoc quidem. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; At multis se probavit. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam

id quidem, infinitum est in hac urbe; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quid censes in Latino fore? Summus dolor plures dies manere non potest? Duo Reges: constructio interrete. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus.

Age, inquies, ista parva sunt. Sullae consulatum? Quid est igitur, inquit, quod requiras? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quid adiuvas? Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. Dat enim intervalla et relaxat.

Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Comprehensum, quod cognitum non habet? Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Itaque ab his ordiamur. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.