Quae sequuntur igitur? Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Non est igitur voluptas bonum. Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.

An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Quippe: habes enim a rhetoribus; Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Duo Reges: constructio interrete. Id est enim, de quo quaerimus. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur

illam quidem, sed etiam se tuetur;

Nam quid possumus facere melius? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Summus dolor plures dies manere non potest? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Non laboro, inquit, de nomine.

Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Cave putes quicquam esse verius. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Bork Ille incendat? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Non est igitur summum malum dolor. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Bork Facillimum id quidem est, inquam. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Bork Quarum cum una

sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ratio quidem vestra sic cogit. Facillimum id quidem est, inquam.