Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum?

Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Id Sextilius factum negabat. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Rationis

enim perfectio est virtus; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Sed fac ista esse non inportuna;

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Quod cum dixissent, ille contra. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Oratio me istius philosophi non offendit; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Ego vero isti, inquam, permitto. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?

Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Nam si

propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Duo Reges: constructio interrete. De hominibus dici non necesse est. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.