Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Itaque contra est, ac dicitis; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Sed quod proximum fuit non vidit.

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;

Quis istud possit, inquit, negare? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Non laboro, inquit, de nomine.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Is es profecto tu. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Bork

Illi enim inter se dissentiunt. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quae cum essent dicta, discessimus. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Sed ad illum redeo. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Primum quid tu dicis breve? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Hoc simile tandem est? Quippe: habes enim a rhetoribus; Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Rationis enim perfectio est virtus; Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Est, ut dicis, inquam. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Venit ad extremum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. De illis, cum volemus. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Duo Reges: constructio interrete. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Tamen a proposito,

inquam, aberramus. Bork