Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Ea possunt paria non esse. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere e*** animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Tanta vis admonitionis inest in locis;

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quae cum essent dicta, discessimus. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sed tamen intellego quid velit.

Nulla erit controversia. Duo Reges: constructio interrete. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Idemne potest esse dies saepius, qui semel

fuit? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Deinde dolorem quem maximum? Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? E*** rebus enim timiditas, non e*** vocabulis nascitur. Quod vestri non item. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Ergo illi intelle***t quid Epicurus dicat, ego non intellego? Pauca mutat vel plura sane;

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Peccata paria.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Hoc dictum in una re latissime patet, ut

in omnibus factis re, non teste moveamur. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quod quidem nobis non saepe contingit. Ut aliquid scire se gaudeant? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Satis est ad hoc responsum. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Videsne quam sit magna dissensio? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.