Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Beatus sibi videtur esse moriens. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Ostendit pedes et pectus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Idem adhuc; At enim hic etiam dolore.

Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Quid, quod res alia tota est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Duo Reges: constructio interrete. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Peccata paria.

Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Quae est igitur causa istarum angustiarum? At enim hic etiam dolore. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quod cum dixissent, ille contra. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Falli igitur possumus. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam

essent, non dolere; Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Duo enim genera quae erant, fecit tria. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Bork Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. An hoc usque quaque, aliter in vita? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Id mihi magnum videtur. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.

Omnis enim est natura diligens sui. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Recte, inquit, intellegis.