Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Graccho, eius fere, aequalí? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Minime vero, inquit ille, consentit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Duo Reges: constructio interrete. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Bork

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Bork Negat esse eam, inquit,

propter se expetendam. Scisse enim te quis coarguere possit? Scrupulum, inquam, abeunti; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Disserendi artem nullam habuit. Cur iustitia laudatur? Videsne quam sit magna dissensio? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. A mene tu?

Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Non potes, nisi retexueris illa. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;

Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Immo alio genere;

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quis istud possit, inquit,

negare? Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Sed haec omittamus; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.