Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Disserendi artem nullam habuit. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quare conare, quaeso. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quae duo sunt, unum facit. Quare attende, quaeso. Nam quid possumus facere melius? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Omnia peccata paria dicitis.

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Omnis enim est natura diligens sui. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit

controversia. Omnia peccata paria dicitis. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Bork Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Sed quot homines, tot sententiae; Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Pollicetur certe. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Erit enim mecum, si tecum erit. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Ait enim se, si uratur, Quam

hoc suave! dicturum.

Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Sed ad bona praeterita redeamus. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Duo Reges: constructio interrete. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Satis est ad hoc responsum.

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.