Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Sed plane dicit quod intellegit. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quis enim redargueret? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? At quanta conantur! Mundum

hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Erat enim Polemonis. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Tubulo putas dicere? Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Duo Reges: constructio interrete. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. De hominibus dici non necesse est. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Quis Aristidem non mortuum diligit? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Immo alio genere; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Sed haec nihil sane ad rem; Bork Tollenda est atque extrahenda radicitus. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.