Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Duo Reges: constructio interrete.

Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Sin aliud quid voles, postea. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quid iudicant sensus? Hoc non est positum in nostra actione. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum?

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. At eum nihili facit; Quaerimus enim finem bonorum. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Non est igitur summum malum dolor. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Sed quot homines, tot sententiae; Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Haec bene

dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Summus dolor plures dies manere non potest? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Sedulo, inquam, faciam. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quicquid porro animo cernimus, id omne

oritur a sensibus; Nos vero, inquit ille;

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. At enim hic etiam dolore. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur;